Golfaholics on Tour d.d. 17 augustus 2011 De Waterlandse
Verslag golfaholicsdag 17-08-2011 op De Waterlandse.
Verhinderd door vakanties,werk en persoonlijk ongemak moesten 9 man afzeggen. Wat inhield dat we met 12 man afsloegen. Laten we hopen dat de blessures van Jan P en John S van dien aard zijn dat zij weer snel mogen aansluiten bij de groep. Beide heel veel sterkte.
De Waterlandse, alweer een golfbaan waar water een hoofdrol in vervuld. Vorige maand de Zaanse nu dan de Waterlandse alhoewel ik de indruk heb dat de Zaanse meer waterpartijen heeft dan de Waterlandse. In tegenstelling wat sommige mensen beweerden is de Waterlandse wel goed onderhouden en plezierig om bespeeld te worden. Voor de longhitters niet de meest populaire baan maar voor wat behoudender spelers prima te doen.
Ondergetekende heeft wel goede herinneringen aan deze waterbanen, want beide keren kwam ik er als overwinnaar uit. Maar in tegenstelling tot de vorige winstpartij heb ik nu toch een ander gevoel. Na de overwinning op de Zaanse was ik zo trots als een pauw maar nu voel ik me toch een ietwat bezwaard, geeneens een ietwat maar een heleboel. Ik zal proberen uit te leggen waarom. Toen ik vanochtend aan een leek vertelde dat ik een golfwedstrijd had gewonnen vroeg hij aan mij ”dan ben je zeker heel erg goed ?” toen ik antwoordde ”eigenlijk ben ik niet zo goed, zeg maar een van de mindere golfers” begreep hij er niks meer van. Ik heb hem toen proberen uit te leggen hoe het gaat met de puntentelling, en na een uurtje van voorrekenen en uitleggen was hij wel wat wijzer geworden. En aan het eind van ons gesprek zei hij dan ook ”dan ben je een duikboot”. En nu ik er over nadenk moet ik hem wel gelijk geven.
Dat ik zo’n hoge handicap heb komt o.a. door het feit dat ik verleden jaar niet mijn normale spel heb kunnen spelen, oorzaak een hopeloze knie die er voor zorgde dat mijn handicap steeds hoger werd. Nu dat probleem is verholpen doe ik mijn uiterste best om mijn handicap naar beneden te krijgen, maar met het pokkeweer van de laatste tijd schiet dat ook niet op. Met mooi weer is mijn spel op zijn best; de Zaanse prachtig weer, en nu op de Waterlandse idem dito.
Gesteund door de adviezen van mijn flightgenoten sla ik mooiste ballen, dat mijn companen dat toverballen vinden is voor hun rekening.
Maar ik moet wel eerlijk blijven en toegeven dat er alcoholica zijn waar ik met genot naar kijk omdat die met alle slagen beter zijn als mij. Ik kan vreselijk genieten van drives en tussenslagen van sommige van onze spelers, en er zijn er bij die zo makkelijk een put maken dat het wel lijkt of de holes dan een halve meter doorsnee hebben. Kijk ik naar mijn flightgenoten dan zie ik Menno handicap 9.5, Cees B. handicap 19.4, Sam handicap 18.4, en zie mijn persoontje, een zielige handicap 28.8. Ik start wel met handicap 26, maar dat zet geen zoden aan de dijk. Hoeveel slagen moeten zij wel niet minder slaan om boven mij te eindigen. Mijn eergevoel zegt dat dit niet kan, daarom heb ik besloten om voor iedere overwinning 2 punten van mijn handicap af te halen. Met andere woorden, de volgende wedstrijd start ik op handicap 22.0.
Dit wil niet zeggen dat ik mijn prijzen terug geef, de wisseltrofee staat gewoon weer op de t.v. en de waardebon vind ook wel een bestemming. Clem begint steeds meer aan de trofee te wennen en wil hem eigenlijk niet meer terug geven. Ik heb weer extra geld gekregen om te lessen want het is gebruikelijk dat als je een trofee 3 maal achter elkaar wint mag je hem houden.
Dus ondanks de aanpassing van mijn handicap ga ik er volgende keer in Westwoud weer voor 100 procent tegenaan.