Hole in One voor Ton Rus

Voorbereiding Schotland

Vrijdagmiddag 23 september. Het zonnetje schijnt en een Noord-Hollands windje zucht over de landerijen. Na een aantal dagen van regen en harde wind ideaal om weer eens te golfen. Op dinsdag wordt het krappe sokken om voor het donker binnen te zijn en afgelopen dinsdag moest ik door een ouderavond van een van onze kinderen verstek laten gaan. Volgens de site van golfclub Dirkshorn is er een inloopmiddag van 16.30 tot 17.00 uur. Vooruit, laat ik daar eens aan mee doen. Tylia bracht me weg omdat ze de auto nodig had voor boodschappen. “Geen probleem, ik kom wel thuis en anders bel ik je”. Even over vier uur was ik nummer drie die zich inschreef, starttijd 16.30 uur.

Onderweg naar de drivingrange zie ik Ard net weg rijden en spreek ik Jaap nog even. Door drukte op de baan konden ze geen 9 holes lopen maar waren ze aan het korte spel aan het oefenen geweest. “Kent voor ons geen geheimen meer” zegt Jaap. Is dit al een beetje bangmakerij voor Schotland? Even verder op staan John en Marjolein af te slaan. John was het gevoel de laatste tijd een beetje kwijt maar het komt weer langzaam terug. Nog even putten en dan naar huis. “Jullie lopen niet mee?” vraag ik nog. Even later zie ik ze putten. 16.25 uur. Op de tee van hole 1 zie ik nog niemand. Toch nog maar even een mandje ballen wegslaan.

Om 16.35 uur zie ik 5 personen op de tee staan. “Ben jij Ard Rus”? vraagt een dame met een ietwat Duits accent. Nee ik ben Ton Rus. “Oh we zoeken Ard want die zou mee doen” zegt de dame. Na een korte uitleg over mijn voorletter en mijn naam blijkt dat ik met Uschi Clerk loop. Heel gezellig. Ze maakt excuses over haar golfspel, omdat ze net dit jaar is begonnen met golf en door blessures niet meer kan tennissen, wat ze voorheen altijd deed.

We liepen heel gezellig en het resultaat was redelijk. Bogey, Par, dubbel Bogey en een streep. Tot we bij hole 7 kwamen. We moesten enige tijd wachten op een 4-bal voor ons maar daar hadden we verder geen last van. “Waar sla je mee”, vroeg Uschi? Het is ongeveer 130 meter dus ik neem een ijzer 6, rustig slaan, zonder kracht. Zo gezegd zo gedaan. Met een lichte draw vloog mijn bal richting de vlag, op de green. Uschi sloeg iets te ver en haar bal rolde van de green af. Bij de green aangekomen zagen we mijn bal niet liggen. Hij moet er toch zijn, dat kan niet anders. Een licht opwinding maakte zich van mij meester. Hij zal toch niet in de hole zitten? En ja wel hoor, mijn eerste hole in one. Dit gelukzalige gevoel zal ik meenemen naar Schotland als ik de andere 11 mannen ga vergezellen in de strijd om “the green jacket”.

Een beter voorbereiding kun je volgens mij niet hebben….

McTony