Flight1: Frank, Cees N, Jan L Flight2: Lode, Henk, Rene Flight3: John, Cees B, Joop Flight4: Ronald, Ton, Jaap
Eens komt het eruit!
Een veel gehoorde uitspraak de afgelopen maanden. Het is alweer een mooie tijd geleden dat ik met een eerste plaats een Golfaholics on tour dag mocht afsluiten. September 2013 in Westwoud is het laatste wat ik mij kan herinneren. Een mooie tijd geleden dus. En al is de Olympische gedachte “meedoen is belangrijker dan winnen” een mooie, toch smaakt een overwinning ook zeer goed.
12 Golfaholics hadden zich aangemeld voor de wedstrijd op de welbekende golfbaan de Kennemer in Zandvoort. Een prachtige, maar ook wel zeer lastige baan. Iets teveel naar links of rechts naast de fairway en je bal was zoek of je had een zeer lastige volgende slag. Weinig vergevensgezind dus.
De weersvoorspellingen waren goed, al werden we onderweg rond Alkmaar nog wel even getrakteerd op een fikse regenbui! Er stond wel veel wind en dat maakte het spel er niet makkelijker op! En had ik het gevoel dat het grootste gedeelte van de baan tegen de wind in moest worden gespeeld. Maar het bleef droog en ook het zonnetje liet van zich spreken.
Startend in de laatste flight met Ton en Ron, kon ik goed zien hoe iedereen enthousiast aan de wedstrijd begon. Wel bleek meteen, dat het vooral zaak was op de fairway te blijven! Mijn eerste slag was recht en ver en tot verbazing van een ieder, bleef ik dit keer staan. Iets wat mij steeds vaker overkomt, mede door de lessen van Wilbert, onze Golf pro, die helaas naar Westwoud is vertrokken. Ook de 2e slag was goed en na 3 putjes(de greens waren wel heel snel) stapte ik met een goed gevoel van Hole 1 af. Ron had me al gewaarschuwd voor Hole 2 en ik moet toegeven dat ik aardig schrok bij het zien van deze uitdaging. Maar na een te korte eerste slag, kwam ik er zonder kleerscheuren van af. En zonder al teveel pieken en dalen werden de eerste negen voltooid met 16 keurige stableford punten. Dit gaf vertrouwen voor de volgende negen holes!
Dit vertrouwen werd al meteen de grond ingeboord op Hole 10. Veel te ver naar rechts en mijn bal verdween uit het zicht in het lage struikgewas. Ze zeggen dan wel “een ezel stoot zich geen tweede keer aan dezelfde steen”, maar ook mijn tweede bal verdween in het al eerder genoemde struikgewas. 2 ballen kwijt en een illusie armer. Ton sloeg zijn bal wel rechtuit, maar ook deze was niet meer te vinden. Zoals ik al zei, een lastige baan.
De 2e negen gingen vervolgens ook niet zo voortvarend als de eerste. Fairways werden net iets te vaak gemist en bunkers werden te weinig ontweken. Zodat 12 stableford punten op de kaart bijgeschreven konden worden, waardoor het totaal op 28 kwam. Maar er was wel nog een hoogtepuntje! De longest drive werd recht geslagen, bleef redelijk laag en bleef erg lang doorrollen. Tot mijn verbazing had ik onze hardhitter René met nog geen meter verslagen. Eens komt het eruit!
Aangekomen op het terras, werden de kaarten verzameld, een goed glas Heineken gedronken, een bitterballetje gegeten, probeerde Ron een duif in het clubhuis te vangen en ervaringen uitgewisseld. Iedereen was het er over eens: wat een prachtige baan! Na de rekening te hebben voldaan, vertrokken we richting Schagen, Joop genietend in de auto van de fantastische Schlagerparade.
Tijdens de prijsuitreiking duurde het wel heel erg lang voordat mijn naam genoemd werd! Langzaam spookte het door mijn hoofd: het zal toch niet?! Maar jawel, na lange tijd geen dagprijs gewonnen te hebben, mocht ik de eerste prijs in ontvangst nemen van de gebroeders Gorter, die deze dag mogelijk hebben gemaakt. Al met al een memorabele dag en met dank aan mijn flightgenoten en een ieder die deze dag tot een succes hebben gebracht.
