Mede door mijn doordrammen naar Jaap toe werd besloten om in plaats van Purmerend naar Zoetermeer te gaan, ik wilde wel eens wat anders dan de banen lopen die we normaal een keer per jaar bezoeken. Niet dat deze baan slecht is, integendeel, Purmerend is een prachtige baan maar verandering van spijs doet eten. Achteraf hebben we daar geen spijt van gehad want de baan in Zoetermeer is heel wat anders dan dat we gewend zijn, de baan is heel glooiend, een beetje Oostenrijks idee.
Eerste hole al opslaan tegen een heuvel op, een beetje blind shot want waar de vlag stond moesten we maar raden. De volgende hole weer van een heuvel af, weet dan maar eens de juiste club-keuzes te maken. Zo ging het zo'n beetje de hele dag door. Niet alleen dat we met hoogteverschil te maken hadden, hadden ze ook nog een beetje veel bomen geplant en dat zijn we van Dirkshorn niet gewend. De algehele opinie was dan ook dat de baan wel mooi is maar ook voor de eerste keer moeilijk te bespelen, de mening is dat als we deze baan nogmaals nemen dat het dan wat makkelijker is. Dan hoop ik wel dat Joop weer mee gaat want na weer een klauterpartij, verzuchte hij dat het klimmen er voor zorgde dat hij nooit lid van deze vereniging zou worden.
Mijn fligtgenoten Marcel en Leen hadden mede door lichamelijke mankementjes besloten een buggy te huren, maar goed ook, want ze hadden hole 18 niet gehaald als ze dat lopende voort hadden moeten doen. Andere fligtgenoot John en mijn persoontje waren de laatste holes redelijk vermoeid wat ook tot uiting kwam in de laatste holes. Wat ook wel leuk was, was de neary, we hadden al besloten om de neary te plaatsen op een hole van 120 meter, maar in overleg met de manager werd besloten om de neary te verplaatsen naar een hole van 178 meter, aangezien ik zelfs met mijn driver niet verder sla dan 150 meter was dit voor mij bij voorbaat kansloos. Ik denk dat Leen dit wel begreep aangezien hij op de oorspronkelijke neary een doos ballen beschikbaar stelde, helaas lukte dit voor mij ook niet aangezien ik wel redelijk dichtbij de hole lag maar helaas op de verkeerde green, met het afslaan naar de verkeerde green was ik niet de enige aangezien Sam nog dichter bij de hole lag maar dus ook op de verkeerde green.
Aan de scores van mijn metgezellen kon ik zien dat ik een redelijke dag zou hebben John, Leen en Marcel speelden toch wat minder als dat we gewend van de mannen zijn, Marcel had zo wie zo zijn dag niet want als je 16 ballen weet te verspelen doe je het niet echt goed. Toen fligt 2 ook hun kaarten hadden ingeleverd wist ik, aangezien ik ook in de organisatie zat, dat ik had gewonnen en ook nog de enige was die deze dag niet hoefde af te trekken.
Na nog wat spaatjes te hebben gedronken vertrokken wij weer richting Schagen en het viel ons op dat ondanks onze bezorgdheid ten opzichtte van het drukke verkeer zowel de heenreis als terugreis in no time werd afgelegd. Bij Jan zoals gewoonlijk weer geweldig gegeten en na het eten als hoogtepunt de prijsuitreiking waaruit bleek dat we allemaal een top tien positie gerealiseeerd te hebben. Eerlijk gezegd gewonnen hebbende hoop ik de volgende keer achtiende te worden want dat zal betekenen dat er minimaal achtien man meegaan en niet zoals nu acht. Dat is jammer maar niet aars.
Wat ook jammer was dat de prijs der prijzen was vergeten mee te nemen door de voorgaande winnaar, resultaat een teleurgestelde vrouw aangezien de televisie weer ruim was gemaakt om de prijs te etaleren. Trouwens Clem had wel schik toen ik haar vertelde hoe zwaar of het geweest was, Henk had namelijk opgenomen hoeveel kilometer we hadden afgelegd gedurende onze ronde, nl. 10.600 meter. Haar reactie was "hebben jullie daar de hele dag over gedaan, is ook niet veel", aldus iemand die pas op stoom komt na 25 kilometer.